woensdag 23 september 2009

Lotisconsultancy.

Kom net van de Huisarts af, even het een en ander met hem besproken en de beste aanpak voor dit moment is dus dat ik ga praten met een Psycholoog.

Heb een web adres meegekregen om even zelf te kunnen bekijken wie en wat de Lotis Psychologen groep (Lotisconsultancy) inhoud en heb een afspraak gemaakt.

Naar schatting 1 op de 5 werknemers heeft wel eens te maken met psychische klachten. 1 op de 10 werknemers loopt risico ten aanzien van burn-out problematiek.

Aanhoudende hoge werkdruk, communicatieproblemen, onwelbevinden of afname van draagkracht kan leiden tot geestelijke en lichamelijke uitputting. Lichamelijke klachten doen hun intrede waardoor de weerbaarheid van u of uw personeel afneemt. De emotionele betrokkenheid bij het werk maakt plaats voor agitatie en concentratieproblemen.

Er valt heel wat te bespreken lijkt mij...er is echter een probleem wat constant aan me knaagt en dat is toch wel mijn grote kinderwens?

Ik dacht zelf dat ik dat ( heel lang geleden) al een plaatsje had gegeven, maar met de verwijdering van de baarmoeder, eileiders en eierstokken afgelopen mei, is dat wel heel erg sterk terug gekomen??

Heb ik toch al die tijd nog een "sprankje"hoop gehad?? Blijkt van wel....anders zat ik er nu niet mee?

Maar niet alleen "de kinderwens" zit me te vervelen, doordat ik geen kinderen kon krijgen is ook mijn huwlijk op de klippen gelopen.

Ben verlaten door mijn partner omdat hij die kinderwens niet van zich af kon zetten ( heeft nu dus kinderen bij een ander), en dat heeft een hele berg verdriet bij mij te weeg gebracht.

Maar zoals ik al eerder aan gaf, dacht ik dit alles een plekje te hebben gegeven, waar dus geen moer van klopt!

Er wringt dus nogal wat bij me, en ik hoop dat iemand me daarbij kan helpen het "ECHT"een plaatsje te kunnen geven? Buiten dit probleem zijn er natuurlijk nog andere zaken die meespelen en alles uit zich natuurlijk in al mijn lichamelijke ongemakken.

Agitatie ten opzichte van mijn werkgever( die wil zo snel mogelijk van me af), maar ook een stukje onbegrip dat bij veel mensen heerst.

Al met al vind ik mezelf best sterk dat ik hulptroepen aan het inschakelen ben.

Een daarvan is gelukkig mijn huisarts die een luisterend oor bied en me raad geeft en begrip toont.

Nu maar afwachten wat de psycholoog voor me kan betekenen?

Fijne woensdag, Liefs, ***ElsePels***







Geen opmerkingen:

Een reactie posten