Zomaar een dag in augustus...
Zomaar een normale dag...
Zomaar ineens is álles anders...
Zomaar...
Ineens...
Overdonderd. En nu?
In de war. Wat moet ik?
Boos. Waarom nu wél?
Luisteren.
Aandachtig luisteren.
Relativeren.
Nóg meer in de war.
Driftig op zoek naar antwoorden.
Teleurgesteld.
Boos.
Eén helder moment.
Zomaar...
Ineens...
Een schok.
Laat de antwoorden maar zitten.
Het is goed zo.
Wéér in de war.
En nu is het vrijdag...
Er wordt nooit een goede reden gegeven voor 'foute' en 'minder leuke' dingen die gebeuren, en misschien moeten we gewoon maar accepteren wat er op onze weg komt.
'Gewoon maar accepteren'?
Ja, ik denk het.
Verwarring.
Een vogeltje landt behoedzaam op een boomtak voor mijn huisje...
En ik huil.
En ik lach... wanneer de regendruppels neerdalen op de toch al dode bloemetjes op mijn terras.
Alles wordt straks weer zoals het was.
Kan dat nog?
Ja.
Nee.
Anders.
Maar toch hetzelfde.
Weer die verwarring.
Eerst maar proberen, samen met vriendinnen en vrienden, om alles op een rijtje te krijgen.
Moeilijk.
Zwaar.
Lijkt nu even onmogelijk.
Maar het gaat lukken.
Echt!
Want je weet het: "Ooit komt het goed... hoe dan ook..."
